ศึกรบทะลุแดนสวรรค์ บทที่ ๖ นักเล่นแร่แปรธาตุ
ภายในกล่องสีเขียวหยก บรรจุไว้ด้วยเม็ดยาสีเขียวขนาดราวนัยตามังกรเม็ดหนึ่ง กลิ่นหอมที่ฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งเรือนรับรองแขก มาจากมันนั่นเอง
ในดินแดนแห่งเต๋าชี่นี้ ผู้ที่จะเลื่อนระดับเป็นเต๋าเจ่อได้ คนผู้นั้นจะต้องสามารถรวบรวมพลังชี่ในกายและควบคุมจนสามารถเกิดเป็นกระแสพลังดุจดั่งพายุได้ แต่กระบวนการในการควบคุมพลังชี่จนกลายเป็นพายุชี่นั้น มีโอกาสที่จะล้มเหลวสูงมาก หากล้มเหลวลงครั้งหนึ่ง ระดับพลังชี่ในร่างกายก็จะลดลงขั้นหนึ่ง เช่น ผู้ที่มีระดับตวนชี่ขั้น ๙ จะลดลงเหลือขั้น ๘ คนบางคนโชคร้าย ต้องพยายามกว่า ๑๐ ครั้ง จึงจะประสบผลสำเร็จในการเลื่อนระดับ ด้วยเหตุนี้ เท่ากับว่าคนผู้นั้น ต้องเสียสูญเสียช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตไปกับการฝึกปรือพลังชี่ นี่จึงเป็นการทำลายอนาคตของตนยิ่งนัก
ผงรวบรวมพลังชี่ เป็นยาพิเศษที่ช่วยให้ผู้ที่ฝึกพลังปราณในขั้น ๙ ระดับตวนชี่ สามารถผนึกรวบรวมลมปราณและควบคุมพลังชี่ได้สำเร็จ
กล่าวถึงผลข้างเคียง หากผู้ใช้อยู่ในระดับเต๋าเจ่อ มันจะทำให้เกิดอาการตาแดงอยู่บ้าง แต่ถ้าผู้ใช้อยู่ในระดับต่ำกว่า ผลข้างเคียงจะแย่ลงมาก
ผงรวบรวมพลังชี่นี้ ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ แต่มันถูกผลิตขึ้นโดยนักแปรธาตุ
ในอาณาจักรแห่งเต๋าชี่ อาชีพที่ได้รับการยกย่องยิ่งไปกว่าเต๋าเจ่อ ก็คือนักแปรธาตุ
ดังปรากฏความหมายตามคำศัพท์ที่ใช้เรียก นักแปรธาตุคือผู้ที่สามารถสร้างยาที่มีคุณสมบัติพิเศษมากมาย เช่นยาที่ช่วยเพิ่มความแข็งแรง นักแปรธาตุที่ยังไม่มีสังกัดทุกคนเป็นที่ต้องการตัวอย่างยิ่งจากขุมอำนาจทุกสาย
สาเหตุที่นักแปรธาตุถูกนับเป็นบุคคลชั้นสูง นั่นเป็นเพราะว่าจำนวนนักแปรธาตุนั้นมีน้อยมาก และคุณสมบัติที่จะเป็นนักแปรธาตุได้นั้นก็จำกัดยิ่ง
ข้อแรกสุด คนผู้นั้นจะต้องเป็นผู้ควบคุมไฟ ข้อถัดมา ภายในคุณสมบัติแห่งไฟนั้น จะต้องประกอบด้วยคุณสมบัติแห่งธาตุไม้ส่วนหนึ่งเพื่อที่จะสามารถเร่งปฏิกิริยาในการกลั่นให้ได้ตัวยาบริสุทธิ์ออกมา
ในดินแดนแห่งเต๋าชี่นี้ คนผู้หนึ่งถูกกำหนดคุณลักษณะแห่งธาตุในจิตวิญญาณมาแต่เกิด พลังแห่งจิตวิญญาณเมื่อถือกำเนิดขึ้น ย่อมมีเพียงหนึ่ง คุณสมบัติแห่งจิตวิญญาณนั้นย่อมปฏิเสธคุณสมบัติชนิดอื่นโดยสิ้นเชิง ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่บุคคลผู้หนึ่งจะครอบครองจิตวิญญาณถึง ๒ แบบ
แต่ .. แน่นอนว่า... ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ในประชากร ๑ ล้านคน ย่อมจะมีใครบางคนที่มีจิตวิญญาณที่วิวัฒน์ ในจำนวนผู้ที่มีจิตวิญญาณวิวัฒน์นี้ มีบางคนที่มีศักยภาพเพียงพอจะกลายเป็นนักแปรธาตุ
อย่างไรก็ตาม เพียงแค่จิตวิญญาณที่มีคุณสมบัติเป็นทั้งธาตุไฟและธาตุไม้ก็ยังไม่เพียงพอจะก้าวไปเป็นนักแปรธาตุผู้หนึ่งได้ ยังจะต้องมีพลังหยั่งรู้หรือญาณจิตอันแข็งแกร่งอีกด้วย
การกลั่นให้ได้ยาเม็ดหนึ่ง ต้องประกอบด้วยส่วนสำคัญ ๓ ส่วนหลัก หนึ่งคือวัตถุดิบ เปลวไฟแห่งชี่ และญาณหยั่งรู้แห่งจิต
วัตถุดิบ ... หาได้จากแหล่งวัตถุดิบตามธรรมชาติ แต่ทั้งหมดทั้งมวล แม้แต่นักแปรธาตุที่เก่งที่สุดผู้หนึ่ง ก็ไม่อาจผลิตยาขั้นเซียนได้จากวัตถุดิบชั้นเลวอย่างแน่นอน ดังนั้นแล้ว วัตถุดิบชั้นดี จึงเป็นส่วนสำคัญยิ่งในการปรุงยาชั้นเลิศ
เปลวไฟแห่งชี่ ... หรือเชื้อเพลิงที่จำเป็นต่อการกลั่นยา ย่อมมิอาจใช้เปลวไฟธรรมดาสามัญได้ มันต้องเป็นเปลวไฟที่เกิดจากการกำหนดปราณของเต๋าชี่ผู้มีคุณสมบัติแห่งธาตุไฟ แน่นอนว่ายังมีอีกวิธีหนึ่ง ในธรรมชาติของโลกใบนี้ ยังมีลมปราณแห่งไฟคุณภาพสูงหลากหลายแบบเกิดขึ้นอยู่ นักแปรธาตุเก่งๆ บางคนนิยมรวบรวมปราณไฟเหล่านี้มาใช้กลั่นยาแทนพลังเต๋าชี่ของตนเอง ปราณไฟเหล่านี้ไม่เพียงช่วยเพิ่มโอกาสสำเร็จในการปรุงยา มันยังช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของยาด้วย
ดังที่กล่าวมาข้างต้น การปรุงยาชนิดหนึ่งๆ ให้บริสุทธิ์ เป็นงานที่ยากลำบากยิ่งนัก ยิ่งใช้เวลาปรุงยามากเท่าใด ก็ยิ่งต้องสิ้นเปลืองพลังเต๋าชี่มากขึ้นเท่านั้น ด้วยความเป็นเหตุเป็นผลในตัวของมันนั่นเอง นักแปรธาตุเก่งๆ ทุกคน จึงมักเป็นเต๋าเจ่อผู้ชำนาญในการใช้ไฟ
ส่วนประกอบข้อสุดท้าย จิตหยั่งรู้
ขณะกำลังกลั่นยา จำเป็นต้องควบคุมความเข้มข้นของเปลวไฟให้พอดีและแม่นยำอย่างยิ่ง หากเปลวไฟร้อนเกินไป ตัวยาในเตาหลอมย่อมถูกเผาจนไหม้เป็นเถ้าถ่านอย่างไม่ต้องสงสัย ต้องเสียทั้งเวลาและความพยายามโดยเปล่าประโยชน์ ดังนั้น ความสามารถในการควบคุมความอ่อนแก่ของเปลวไฟ จึงเป็นสิ่งแรกที่นักแปรธาตุต้องฝึก หากแต่การจะควบคุมธาตุไฟได้ ผู้นั้นต้องมีจิตหยั่งรู้อย่างน่าอัศจรรย์ หากปราศจากจิตหยั่งรู้แล้วไซร้ แม้จะมีส่วนประกอบที่เหลือดีเลิศเพียงใด ก็เปล่าประโยชน์ที่จะกลั่นยา
ด้วยเงื่อนไขจำเพาะเจาะจงถึงเพียงนี้ ผู้ที่มีความสามารถและคุณสมบัติเพียงพอที่จะกลายเป็นนักแปรธาตุได้จึงน้อยยิ่งนัก หาตัวจับได้ยากยิ่งนัก และด้วยจำนวนผู้ที่สามารถผลิตยาได้เพียงน้อยนิดนี่เอง ยาวิเศษทั้งหลายจึงหาได้ยากเช่นกัน ของหายากย่อมมีมูลค่าสูง ยาแต่ละเม็ดจัดเป็นของหายาก นักแปรธาตุทุกคนจึงล้วนแต่ได้รับความเคารพอย่างยิ่ง มีสิทธิพิเศษอย่างยิ่ง
ภายในเรือนรับรองแขก ความตกตะลึงของผู้เฒ่าทั้ง ๓ ส่งผลให้ผู้เยาว์ทุกคนล้วนจ้องมองมายังกล่องหยกบนฝ่ามือของเกอเอ่อ
เซียวเม่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ บิดาของนาง เลียริมฝีปากแดงระเรื่อด้วยปลายลิ้นอ่อนนุ่ม จ้องมองไปที่กล่องใบนั้นแทบไม่กระพริบตา
“เฮะๆ ยานี้กลั่นโดยผู้เฒ่าผู้ทรงเกียรติของเรา กู่เฮ่อ ข้าคิดว่าทุกท่านคงเคยได้ยินชื่อเสียงของเขามาบ้าง ใช่หรือไม่?” เมื่อเห็นท่าทีเคอะเขินจากผู้เฒ่าทั้ง ๓ เกอเอ่อก็เริ่มวางท่าใหญ่โต
“ยาเม็ดนี้กลั่นโดยราชาแห่งยา กู่เฮ่อ?” ได้ยินคำพูดของเกอเอ่อ ผู้เฒ่าทั้ง ๓ ก็ยิ่งมีสีหน้าเจื่อนลง
ราชาแห่งยากู่เฮ่อเป็นนักแปรธาตุผู้ทรงอิทธิพลในจักรวรรดิเจียหม่า วิธีปรุงยาของเขาทั้งซับซ้อนทั้งลึกลับไม่อาจคาดได้ กลุ่มผู้ทรงอิทธิพลนับไม่ถ้วนต่างพยายามประจบประแจงเขา
กู่เฮ่อไม่เพียงแต่เป็นอัจฉริยะผู้หนึ่งในการแปรธาตุ พลังยุทธของเขายังสูงส่งถึงระดับเต๋าหวัง เขาจึงเป็นหนึ่ง ๑๐ อันดับสูงสุดของเต๋าเจ่อในจักรวรรดิเจียหม่า
เม็ดยารวบรวมพลังชี่ที่กลั่นด้วยมือของเขาเม็ดนี้คงจะมีมูลค่าสูงกว่ายารวบรวมพลังชี่ทั่วไปไม่น้อยเลย
ผู้เฒ่าทั้ง ๓ ปิติกับยาเม็ดรวบรวมพลังชี่ในกล่องใบนี้นัก หากตระกูลเซียวได้ครอบครองมัน เช่นนั้นแล้ว ตระกูลเซียวคงจะสามารถฝึกผู้เยาว์รุ่นใหม่ได้ถึงระดับเต๋าเจ่ออีกซักคน
ขณะที่ทั้ง ๓ ท่านต่างกำลังครุ่นคิดว่าจะเอายาเม็ดนี้มาให้แก่บุตรหลานของตนอย่างไร เสียงอ่อนเยาว์กังวานก้องด้วยความกราดเกรี้ยวเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายความเงียบในห้องโถง
“ท่านเกอเอ่อ จะเป็นการดีมากหากท่านจะเก็บยาเม็ดนี้ไปเสีย คำขอร้องของท่าน ... เราคงไม่อาจยอมรับได้!”
ทั่วทั้งห้องโถงใหญ่ตกอยู่ในความเงียบอีกคราหนึ่ง ทุกสายตาพุ่งตรงมายังใบหน้าประณีตหล่อเหลาของเซียวเอี๋ยนที่มุมห้อง
“เซียวเอี๋ยน เจ้าไม่มีสิทธิพูดอะไรทั้งสิ้น จงเงียบซะ!” ผู้เฒ่าท่านหนึ่งหน้าดำคร่ำเครียดขณะที่ตะโกนใส่เซียวเอี๋ยน
“เซียวเอี๋ยน เงียบก่อน ข้ารู้ว่าเจ้าไม่คงไม่มีความสุขกับเหตุการณ์นี้ แต่เราจะเป็นผู้ตัดสินใจเองว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป!” ผู้เฒ่าอีกท่านหนึ่งกล่าวแก่เซียวเอี๋ยน
“ผู้เฒ่าทั้ง ๓ หากเป็นบุตรชายของท่าน หรือหลานชายของท่าน ที่ถูกปฏิเสธการแต่งงานในวันนี้ พวกท่านจะยังคงกล่าวเช่นนี้หรือไม่?” เซียวเอี๋ยนค่อยๆ ลุกยืนขึ้น มุมปากเหยียดยิ้มเยาะ ในเมื่อท่าทีของผู้เฒ่าทั้ง ๓ ที่ปฏิบัติต่อเขาล้วนเต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์ เหตุใดเขายังจะต้องสุภาพอีก
“เจ้า...” เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเอี๋ยน ทั้ง ๓ คนไม่รู้จะโต้ตอบได้อย่างไร ผู้เฒ่าคนหนึ่งยังเริ่มเดินพลังเต๋าชี่ด้วยความโมโห
“ผู้เฒ่าทั้ง ๓ ท่านพี่เซียวเหยาไม่ผิด เขาเป็นผู้เสียหายในเหตุการณ์ครั้งนี้ พวกท่านไม่ควรตัดสินใจแทนเขา” เสียงกังวานใสของเด็กสาวนางหนึ่งดังขึ้น
ผู้เฒ่าทั้ง ๓ ต่างลดท่าวางเขื่องลงเมื่อได้ยินเสียงของนาง ต่างชำเลืองมองกันและกันด้วยแววตากังวล พวกเขาพยักเพยิดกันและนั่งลงดังเดิม
เมื่อเห็นผู้เฒ่าทั้ง ๓ ยอมถอยก้าวหนึ่ง เซียวเอี๋ยนหันหน้ากลับมา จ้องลึกเข้าไปในดวงหน้ายิ้มแย้มของเซวียนเอ๋อ ที่แท้ เจ้าเป็นใครกันหนอ? จึงสามารถทำให้เหล่าผู้เฒ่าเกรงกลัว....
ภายหลังจากที่ระงับความสับสนในใจลง เซียวเอี๋ยนสาวเท้ารวดเร็วตรงไปยังเซียวจั่น และโค้งคำนับผู้เป็นบิดาของเขา หลังจากนั้น เขาหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับน่าหลันอวิ๋นหลัน ผ่อนลมหายใจท่อนหนึ่ง เขาเริ่มกล่าว
“แม่นางน่าหลัน ข้าของถามคำถามหนึ่ง การที่ท่านมาที่นี่ในวันนี้ เพื่อขอถอนการแต่งงาน ท่านปู่น่าหลันอนุญาตแล้วหรือไม่?”
ตั้งแต่เซียวเอี๋ยนเดินออกมาจากมุมห้อง น่าหลันอวิ๋นหลันก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจกับการปรากฏตัวของเขายิ่งนักแล้ว มาถึงบัดนี้ ได้ยินคำถามของเขา คิ้วของนางขมวดมุ่นยิ่งนัก ชายผู้นี้ ในใจข้าตอนแรกยังคิดว่าเขาคงเป็นคนดี แต่เขาช่างหน้าไม่อายจริงๆ เขารู้หรือไม่ ว่าฐานะของเราสองคน แตกต่างกันยิ่งนัก?
ขณะที่วิพากษ์วิจารณ์เซียวเอี๋ยนในใจ น่าหลันอวิ๋นหลันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการยกเลิกการแต่งงานในครั้งนี้ จะทำให้เซียวเอี๋ยนและบิดาของเขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากและโกรธเกรี้ยวเพียงไหน
น่าหลันอวิ๋นหลันลุกขึ้นยืน จ้องมองไปยังบุคคลที่ควรจะเป็นสามีในอนาคตของนาง และกล่าวขึ้น
“ท่านปู่ไม่ได้อนุญาต แต่ว่า! นี่เป็นปัญหาส่วนตัวของข้าและไม่เกี่ยวข้องกับเขา”
“ในเมื่อท่านปู่ไม่ได้อนุญาต ถ้าเช่นนั้นข้าหวังว่าท่านจะให้อภัยที่บิดาข้าไม่อาจจะยอมรับคำขอของท่านได้ การแต่งงานของเราเป็นไปตามความประสงค์ของท่านปู่ทั้งสอง ในเมื่อพวกท่านทั้งสองไม่ได้เป็นผู้ยกเลิกการแต่งงาน ดังนั้นการแต่งงานจะยังคงมีอยู่ ไม่เช่นนั้น ผู้ที่กำลังพยายามจะยกเลิกการแต่งงาน ก็คือผู้ที่ขาดความเคารพในบรรพชนของตน ข้าคิดว่า สำหรับตระกูลของเรา คงไม่มีคนไร้เกียรติเยี่ยงนี้อยู่เป็นแน่” เซียวเอี๋ยนเอียงคอมองจ้องไปทางผู้เฒ่าทั้ง ๓
เมื่ออ้างถึงความไร้เกียรติ เซียวเอี๋ยนบังคับให้ผู้เฒ่าทั้ง ๓ ต้องปิดปากเงียบโดยปริยาย ภายใต้กฎเกณฑ์อันเข้มงวดในตระกูล การกระทำที่ไร้เกียรติเช่นการไม่เคารพต่อบรรพชนก็เพียงพอแล้วต่อการทำให้ผู้เฒ่าคนหนึ่งต้องสูญเสียฐานะในตระกูล
“ท่าน...” หลังจากที่ถูกเซียวเอี๋ยนปฏิเสธ น่าหลันอวิ๋นหลันอับจนถ้อยคำที่จะตอบโต้ข้ออ้างของเซียวเอี๋ยนได้ ใบหน้าของนางเริ่มซีดเผือด นางเริ่มกระแทกเท้าหนักหน่วง ธาตุแท้แห่งความเป็นผู้สูงศักดิ์เริ่มเผยออกมา นางจ้องไปที่เด็กหนุ่มด้วยความรังเกียจ กล่าวด้วยความรำคาญว่า
“ท่านจะยอมยกเลิกการแต่งงานด้วยเงื่อนไขอะไร? หรือว่าค่าชดเชยน้อยไป? ก็ได้ ข้าจะขอร้องท่านอาจารย์ให้จัดส่งยารวบรวมพลังเต๋ามาให้เจ้าเพิ่มอีก ๓ เม็ดเป็นยังไง และถ้าเจ้าต้องการ ข้าจะอนุญาตให้เจ้าเข้าเป็นสมาชิกพรรคอวิ๋นหลัน เจ้าจะได้เรียนรู้วิธีฝึกเต๋าชี่ระดับสูง แค่นี้เพียงพอหรือไม่?”
เมื่อได้ยินเงื่อนไขเร้าใจจากน่าหลันอวิ๋นหลัน ลมหายใจของผู้เฒ่าทั้งสามเริ่มหนักขึ้น ภายในห้องโถง เหล่าผู้เยาว์ต่างกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ เข้าเป็นสมาชิกพรรคอวิ๋นหลันหรือ? โอพระเจ้า นั่นเป็นความฝันของผู้คนนับไม่ถ้วน...
หลังจากแจงเงื่อนไขทั้งหมดออกมา คางของน่าหลันอวิ๋นหลันเชิดสูงราวเจ้าหญิงที่กำลังพูดอยู่กับบ่าวรับใช้ นางรอคอยคำตอบจากเซียวเอี๋ยนอย่างรู้ดีว่าเงื่อนไขเหล่านี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เด็กหนุ่มทั่วไปทุกคนสนใจแทบเป็นบ้า
